dag 26 - Poezie - 30 augustus 2013

Alweer, be impressed! Sieb zijn Engelse les is van ongekend hoog niveau. Wij zijn diep onder de indruk. Zijn huiswerk is een gedicht zoeken van de dichter Seamus Heaney, en deze bespreken. Zowel Onno als ik hebben nog nooit iets van deze Ierse dichter en Nobelprijswinnaar gelezen. Maar Sieb gaat zoeken en komt aanzetten met het gedicht Limbo. Prachtig, dat moet worden gezegd. Samen ontleden we, zoeken we op, begrijpen we en zijn onder de indruk van onze prestatie. Zo leren we dat Limbo het voorgeborchte betekent, hij veel over zijn jeugd schreef en hij zeer kritisch was tav de katholieke kerk. En, niet onbelangrijk, hij wordt beschouwd als een van de grote dichters op deze aarde.

Hoe dingen dan samen kunnen komen. Vandaag is de goede man overleden. En is hij in het nieuws.
Wij weten waarom.

Als iemand uitleg nodig heeft, vraag het aan Sieb....

Voor de liefhebbers:

Limbo

Fishermen at Ballyshannon
Netted an infant last night
Along with the salmon.
An illegitimate spawning,

A small one thrown back
To the waters. But I'm sure
As she stood in the shallows
Ducking him tenderly

Till the frozen knobs of her wrists
Were dead as the gravel,
He was a minnow with hooks
Tearing her open.

She waded in under
The sign of the cross.
He was hauled in with the fish.
Now limbo will be

A cold glitter of souls
Through some far briny zone.
Even Christ's palms, unhealed,
Smart and cannot fish there. 

Seamus Heaney

mijn poezie van vandaag

dag 25 - Kiekjes - 29 augustus 2013

Suzan is het kindermeisje van Wesley, het zoontje van Evelynn. We komen er achter dat ze pas 16 of 17 jaar is. Er wordt een beetje omheen gedraaid, we weten niet precies waarom. Ze is altijd heel vrolijk,  ontzettend lief en ook heel verlegen. Maar foto's maken vindt ze wel heel spannend. En dus maken we foto's van elkaar. Ik van haar en zij van mij!

Haar vader is gestorven toen ze nog heel klein was en haar moeder kon het allemaal niet zo goed bolwerken. Ze heeft wel lagere school gevolgd maar veel verder dan dat is ze niet gekomen. Nu werkt ze voor Evelynn door op Wesley te passen. Maar het duurt niet meer zo lang voor Wesley dagdelen naar een peuterschooltje gaat. We gaan nu een beroepsopleiding voor haar zoeken, zodat ze weer terug naar school kan. Kapster of naaister lijkt haar leuk te gaan doen. En dat vinden wij weer leuk!

dag 24 - Isa naar school - 28 augustus 2013

Na lang en wijs beraad, en alles tegen elkaar afwegend, heeft Isa besloten naar een Engelse middelbare school te gaan: The Braeburn Garden Estate. Ze kan daar haar IB halen voor 2 vakken, namelijk Engels en natuurkunde. Het internationale IB-diploma staat op hetzelfde niveau als een VWO diploma, en duurt 2 jaar. Zij doet 2 vakken in 1 jaar. Hiermee zou ze dan toch medicijnen kunnen gaan studeren als ze weer terug is in Nederland.

Een Engelse school betekent een schooluniform. Het valt mee, ze moet een witte blouse met een kraagje, en een zwarte broek of rok, zolang die niet te kort is. Zwarte schoenen en eventueel een zwart vestje of colbert.

Stijf van de stress gaat ze naar school. Het valt mee en tegen. De gekozen kleren zijn goedgekeurd, de meiden vindt ze vooral onaardig, en niemand lijkt te begrijpen dat Engels moeilijk is voor haar.

Doodongelukkig komt ze thuis. Ze houdt het 2 dagen vol, de derde introductiedag haakt ze af. Volgende week dinsdag beginnen haar lessen. Ze heeft zich voorgenomen toch door te zetten en haar best te doen.

En wij maar zeggen, Go for it, girl!

dag 23 - Paardrijles - 27 augustus 2013

Isa gaat op paardrijles. Als ik aan kom rijden is haar les net afgelopen. Maar niet lang getreurd. Wat een prachtige manege, en hoe anders toch weer dan in Nederland. Veel staldeuren staan gewoon open en de jonge paarden lopen los. Het enige wat ze missen ten opzichte van ons Holland is een groen sappig graslandje.

dag 22 - Voetbal - 26 augustus 2013

Sieb gaat goed op school. Na een hele moeilijke start, klimt hij nu al langzaamaan uit zijn diepe dal. We hebben zijn eerste schoolweek officieel benoemd tot zijn moeilijkste week ooit.

Maar als je best een goede voetballer bent, hebben veel jongetjes al heel snel geen praatjes meer, en bovendien maak je dan ineens snel vrienden. En ook het Engels went, hoe moeilijk dat ook nog is.

Elke dag zijn er try-outs om in het eerste voetbalteam van het ISK te komen. Vijf trainingen per week, waarvan drie keer per week een training voor schooltijd. Be impressed!  Stipt kwart voor 7 s'morgens op het veld en ook nog 2 keer na schooltijd.

Nu zit hij dan in het eerste team. Waarschijnlijk betekent dit dat hij mee mag op een toernooi naar Ethiopie over 6 weken. Hij verheugt zich nu al. Once a lion, always a lion!

dag 21 - Zondag - 25 augustus 2013

Vandaag is het zondag. Zondagsrust op z'n Keniaans.
Ik geniet!

Faya in haar zondagse jurk met onze waakhond-in-wording Jumbo!

- Ode aan Bailey -

jaloers

lief

waakzaam

dag 20 - Charlie has left the building - 24 augustus 2013

Vandaag is het zover, onze huisgenoot Charlie vertrekt. En hij neemt Bailey mee. We hebben geprobeerd hem over te halen haar hier te laten maar hij vreest een echtscheiding als hij Bailey niet mee naar huis neemt. We hebben absoluut van hem en zijn verhalen genoten. En onze ogen uitgekeken.  Elke ochtend om half 7 zit hij achter zijn plastic tafeltje aan zijn ontbijt. Met zijn leren Derck-jasje en zonnebril kan hij er niet Duitser uitzien. Zijn echte naam is Karl-Heinz en zijn vrouw heet Heidi. Misschien verklaart dat alles. De voorraadkast staat vol blikken Sauerkraut, de vriezer is gevuld met Weisswurst en onze Evelynn beheerst volledig de Duitse keuken en gaat volgende week Schwarzbrot voor ons bakken.

Op zijn laatste dag hier, blijkt dat Charlie werkelijk alles heeft verkocht. Er komen steeds weer mensen de restanten aan spullen halen. Inclusief het gasbrandertje van het personeel en het plastic stoeltje van de daywatch.

Ons toch al lege huis lijkt nog leger. We moeten weer aan de slag in de nakomatt.

dag 19 - Deel 2: Vaccinaties - 23 augusts 2013

We hebben niet alle vaccinaties op tijd in Nederland kunnen halen, en dus doen we dat vandaag. Het kost ons uren. Traffictime zit ons niet mee, en dan is het ook nog druk in de plaatselijke healthcareservice AAR. Een onderdeel van PharmAccess. Te vergelijken met een huisartsenpost en spoedeisende dienst.

Als we dan eindelijk aan de beurt zijn, worden we in een kamertje gebracht van maximaal 3 x 4 meter, met 3 behandelbedden. Daar ligt al een man aan het infuus. En tijdens onze prikken wordt daar nog iemand binnen gebracht met een malaria-aanval.  Zijn hele familie is mee, en zijn volledig in paniek. Het is dringen in het kamertje, gordijntjes gaan voortdurend open en dicht, wij kijken onze ogen uit.

Maar alles is schoon, de vaccinaties worden vakkundig gezet,  het wordt keurig genoteerd en gestempeld, en na een kwartier staan we beduusd weer buiten. Zelfs een vaccinatie halen in Kenia is een belevenis...

dag 19 - Joggen - 23 augustus 2013

Je zou het misschien niet zeggen, maar je kan in onze wijk gewoon op straat. S'nachts niet, maar overdag is het geen probleem. En dus heb ik geen excuus meer op het joggen uit te stellen, hoezeer ik er ook tegenop zie...

Het beste idee van de dag is om Bailey mee te nemen. Ze is over-enthousiast, en doodsbang voor de honden achter alle hekken. Ze sleurt me regelmatig alle kanten op. Maar als ze moe begint te worden, gaat het een stuk beter een ritme te vinden.

Het is hier behoorlijk heuvelachtig, dus dat voelt meteen vertrouwd. En ik heb zoveel adrenaline dat lopen geen probleem is! Lang leve de stress!!

Arme Bailey!

dag 18 - Eagles - 22 augustus 2013

In onze tuin huizen eagles. elke dag als ik de nieuwe! gordijnen opentrek zie ik ze zitten in de hoogste boom. een prachtig gezicht. Ze vliegen af en aan, en soms zie je ze met een prooi in hun bek, zelfs vanaf een grote afstand.

Als ik s'morgens in onze tuin een rondje loop met onze nieuw verworven pup, bekruipt me toch een onbestemd gevoel. Onze nieuwe waakhond-in-wording lijkt wel erg veel op een klein ratje, als die eagle zich nou eens vergist en denkt een lekker hapje te kunnen scoren ....

Zoekplaatje ...

dag 17 - Hyena - 21 augustus 2013

De tuinman Stanley heeft een hond voor me. Ik ben blij. En dan, vol trots overhandigt hij me het meest lelijke hondje wat ik ooit heb gezien. 6 weken oud, hoor ik later van de dierenarts. Het is zo lelijk, ik kan niet kiezen, is dit een hyena-jong of een ratje. Haar buikje is gezwollen en ze poept wormen. Ze zit onder de vlooien en vol wondjes. Moet ik gaan lachen of huilen. Er zit niks anders op. We geven het beestje een bad en gaan meteen door naar de dierenarts. Daar krijgt ze een anti wormen kuur. Haar eerste vaccinatie, en een anti vlooien en teken spray. Dan gaat ze in een grote doos mee naar huis en krijgt ze haar eerste godenmaal.

En zijn we verkocht ....

In Swahili zeg je Jambo! als je hallo zegt. De driver vindt dit de naam voor ons nieuwe huisgenoot. Dit wordt al heel gauw Jumbo! Iedereen verzekert mij dat ze echt, heus, ooit, een grote waakhond zal zijn. Wacht maar tot ze gaat groeien. Voor straks dus alvast: Jumbo!

dag 16 - Inrichten - 20 augustus 2013

Ons huis is fantastisch. En groot, met heel veel trappen. Na 2 dagen had ik spierpijn alleen al van het op en neer lopen. Maar we hebben niks. Geen meubels, lampen, alleen wat plastic stoeltjes van onze Duitse huisgenoten, en een bankstel uit een inboedel. Er moet heel wat worden gekocht. Alleen al voor de gordijnen in huis koop ik 250 meter stof. En veel van onze meubels laten we maken bij een van de vele meubelmakers langs de kant van de weg. Smoezelige boekjes komen te voorschijn, en dan hoef je alleen nog maar aan te wijzen wat je wil hebben. Tuinstoelen, tafels, en een parasol.

Tijdens de files lopen er straatventers langs met allerlei koopwaar. Bloemen, zonnebrillen, lakens, en zo maken we in een keer een venter los en kopen alle lampen die hij heeft.

dag 15 - Security - 19 augustus 2013

Security op en rond het huis is een groot ding. Het begint al voordat je onze woonwijk Runda in wil. Daar staan watchmen bij een slagboom goed op te letten wie er in en uit komen rijden. Vooral uitrijden met spullen worden streng gechecked. Als je zwart bent betekent dat, dat je een gestempeld formulier bij je hebt waarin staat dat je de spullen die je bij je hebt mag uitvoeren.

Dan is de tuin volledig omheind, er is 1 ingang, grote zware deuren die altijd op slot zijn. Ook het huis is volledig gebarricadeerd. Voor elk raam zijn tralies, en daarnaast is er binnen in het huis een "safe heaven", dat betekent dat je je volledig kunt opsluiten op de bovenverdieping.
Er zijn zeker 7 alarmknoppen in huis, en nog 4 losse draagbare units, waar je in geval van nood op kunt drukken. Het securitybedrijf waar wij bij zijn aangesloten, garandeert binnen 5 minuten respons. In ons geval het honkbalteam met helmen en knuppels. Daar hadden we al kennis mee gemaakt.
En dan hebben we nog 2 watchmen, een daywatch George, en nightwatch Kasungu.
Zij houden het hek op slot. Lopen dag en nacht hun rondes, en melden onverwacht bezoek eerst aan voor ze naar binnen mogen. En nu heeft de staff ons om een nieuwe waakhond gevraagd. Veel Afrikanen zijn bang voor honden. En de vorige bewoners hadden 3 honden die ze meenemen naar hun volgende huis.

Onze huisgenoot Charlie vertelt ons dat zij nooit problemen hebben gehad. En ook dat er bij de directe buren nooit iets is geweest. O ja, behalve 2 huizen verderop. Daar woonde de ambassadeur van Venezuela en hij is in zijn huis vermoord. Maar ja, dat hadden ze eigenlijk niet eens gemerkt! en hoorden ze pas later op het nieuws.

Gelukkig ziet het er in de praktijk dan toch weer heel anders uit....

Onze daywatch George zit rustig zijn sms-jes te checken, terwijl boven zijn hoofd ......

en dan blijkt dat wij een hele lekkere vruchtenboom hebben staan waar alle kinderen uit de buurt, vruchtjes komen 'pikken' ...

dag 14 - Heimwee -

Hoe mooi, bijzonder, spannend en avontuurlijk Kenia ook is, we hebben allemaal last van heimwee. En ongemak. En stress. Dat gebeurt er kennelijk met je als je volledig uit je comfort zone wordt gehaald. En dan is het heerlijk om even te facetimen, of te chatten, te gamen of cadeautjes!! te ontvangen uit Nederland. (niet bedoeld als hint, wel een leuke verrassing, dank Marieke!!) We zijn nog niet weg of Nederland is een heilig begrip.

Ik zelf vind vooral het vervreemdende effect het moeilijkste, hoe leg je uit hoe het hier is. Wat er allemaal op je afkomt. Hoe de mensen zijn, hoe anders alles is. Waarom je ineens zo'n stress kunt krijgen, of juist de slappe lach vanwege een hilarische setting. Of de eerste lessen in armoede, wat het met mensen doet. Wat het met mij doet, als verwend westerse witte vrouw. Mzungu noemen ze ons hier. (witte man,vrouw)

En het besef dat je het hier minstens een jaar mee moet doen. Dat is wel wat anders dan een paar weken vakantie. En dat is tegelijk een fantastisch besef. Wie maakt dit nu mee! Wij dus, we doen het gewoon!

Er zit maar 1 ding op. Langskomen, zeg ik, en beleef het met ons mee! xxx

oke, deze blog lezen mag ook!

dag 13 - Mag ik even voorstellen - 17 augustus 2013

Het hebben van een staff, zoals ze hier zeggen, is echt wel even wennen. Maar ze zijn allemaal heel lief voor ons, en, naar eigen zeggen, dolblij dat wij ze willen aannemen. Ik denk dat t eerder andersom is, hoe blij zijn wij dat ze willen blijven!

Bij ons wonen Evelynn, ons dienstmeisje, met haar zoontje Wesley, en zijn kindermeisje Susan. En de tuinman Stanley. 

Daarnaast hebben we nog een chauffeur Simon. En 2 guards. De daywatch is George, de nightwatch is Kasungu. Security is hier high priority. In huis zijn er 7 alarmknoppen. Daarmee zijn we aangemeld bij een securitybedrijf. De knoppen zijn echter niet te onderscheiden van de gewone lichtknoppen. De eerste avond was ik op zoek naar wat licht en heb ik per ongeluk op het alarm gedrukt. Binnen 5 minuten werd hier aangebeld door een soort honkbalteam met helmen op en grote knuppels. Gelukkig kregen we de tijd om uit te leggen dat het een vals alarm was, en misschien is het wel heel goed te weten dat t systeem werkt.

Ter geruststelling, de familie die hier voor ons 4 jaar heeft gewoond, heeft nog nooit een incident meegemaakt. Laat ik het wel meteen even afkloppen!

Evelynn en Wesley

Evelynn, Wesley en Susan

tuinman Stanley

chauffeur Simon

dag 12 - Hond - 16 augustus 2013

De staff van het huis wil graag een nieuwe waakhond, dus ga ik samen met chauffeur Simon en dienstmeisje Evelynn op pad. Into the village, want daar woont een Keniaanse hondenfluisteraar met zijn honden. Een prachtige tocht, langs onverharde wegen, door een meer dan fotogeniek landschap. We halen een zekere Patrick op, een macho hondenman op een motor incl. leren broek die wat er ook gebeurt, zijn helm ophoudt. Alle honden zitten achter hekken en gaan als bezetenen tekeer. Er worden ons 2 honden aangeboden, een 2-jarige kruising tussen een Dobermann en een Ridgeback, en een Duitse herder van 7 maanden. Hoe leuk ik de laatste ook vind, ik besluit te wachten. Eigenlijk wil ik maar 1 hond: Lennon!

dag 11 - Nakomatt - 15 augustus 2013

Als je zonder huisraad nieuw aankomt in Nairobi, dan ga je naar de Nakomatt. Als je ooit in de VS naar een supermarkt bent geweest waar ze alles hebben weet je meteen wat ik bedoel. Alles is er lelijk, en functioneel. Van matrassen, tot wasmachines, vrieskisten, handdoeken, potten en pannen, servies, lampen, en niet te vergeten, de dagelijkse boodschappen. Elke dag brengen we hier uren door om te verzamelen wat we missen.

Gelukkig kun je ook langs de kant van de weg huisraad kopen. Alles wordt ter plekke gemaakt. Isa en ik gaan samen met onze chauffeur op pad om bedden te kopen. We onderhandelen met de meubelmakers, vooral Isa komt een heel end. Toch loopt het uit de hand, als teveel mannen om ons heen staan en van alles roepen. We vragen onze chauffeur Simon ons te helpen. Tot onze verbazing gaat de prijs daarna alleen maar omhoog!

dag 10 - Naar school - 14 augustus 2013

Sieb is de eerste die aan de bak moet, zijn school begint vandaag. Hij wordt om 07.10 uur opgehaald met de schoolbus. Om half 7 zorgt ons dienstmeisje voor een ontbijtje, en eet hij samen met onze huisgenoot Charlie een broodje met een verse jus. Ondanks het vroege uur, een ongekende luxe. Stijf van de stress, ik niet in t minst, staan wij allemaal klaar om hem uit te zwaaien. Ik moet echt wel even slikken om hem in dit vreemde land, met een bus, naar een vreemde school te sturen, waar hij zich in t Engels moet zien te redden. Ik vind t stoer!

dag 9 - Dagelijkse beslommeringen - 13 augustus 2013

Alles is anders, en alles is nieuw voor ons. Maar hoe nieuw en anders is het eigenlijk, ook hier gaat een auto naar de garage voor een grote beurt, wordt er gewassen, en moet de grasmaaier worden gemaakt als ie stuk is. En toch, geef toe, het ziet er toch net effe anders uit allemaal ....

dag 8 - Files - 12 augustus 2013

Overal, bijna de hele dag door, zijn er files in Nairobi. Ze hanteren hier 2 manieren om de reistijden aan te geven, met en zonder files. (traveltime en traffictime) Zo kan een afstand van normaal 20 minuten reistijd makkelijk oplopen tot  2 uur of meer. Er is nu al 1 straat waar ik een hekel aan heb, Mombasa road, traffic time is daar minimaal 2 uur! Dat ik dan vanuit de auto soms mooie plaatjes kan schieten is een kleine pleister op de wonde ......

Maraboes