Sunday 17 August 2014

dag 362 - Bye Nairobi - 30 juli 2014

Het is zover, we gaan! Ik mis het al voordat we zijn vertrokken!




Dit is mijn laatste blog. Ik dank iedereen die (weleens) mijn blog heeft gelezen en bekeken, het is heel leuk om de reacties te horen, tenslotte zijn de verhaaltjes in de kleine stille uurtjes geschreven, zonder publiek, en ik heb eigenlijk geen idee.

Voor mij was het een heel bijzonder jaar om mee te maken. En ik ga alles missen, zelfs de moeilijke kanten en momenten. En ook het maken van deze blog. Het was mij een groot genoegen!

Bye bye Nairobi...


dag 361 - Af! - 29 juli 2014

En op de valreep is mijn olifantenkussentje af.... zo leuk, ik had de dames van Weza4life, van de armbandjes zeg maar, gevraagd een olifantenkussen te maken, en nu issie af! Ik ben trots op ze, zo goed als ze dat gedaan hebben!



Sunday 10 August 2014

dag 360 - Laatste keer - 28 juli 2014

Alles inpakken, valt nog best tegen, met 8 hutkoffers, en een schilderij, een computer en nog wat tassen als handbagage, zijn wij er klaar voor om te vertrekken. Maar met pijn in mijn hart...




Monday 28 July 2014

dag 359 - Susan - 27 juli 2014

Ja, hoe schrijf je aanbevelings brief voor een meisje als Susan. Ze is niet de makkelijkste, met al haar buien, haar moeizame Engels, en gebrek aan onderwijs en opvoeding. Ze is ook leuk, en een goeie meid, maar heeft nog zoveel te leren...



Ms. Susan is a very young girl and didn’t receive a lot of chances in life. When I met her, she was working as a nanny for a little boy of two years old. Besides that she took care of the household of the staff, like cleaning, cooking and washing. She is a fine hardworking girl.
As the little boy went to baby class, she filled her free hours working in our household. She learned to clean the house. She was also following English lessons 6 hours a week by a private teacher.
As I see her, she is a hardworking girl who really tries to make a better life. She is curious and willing to learn. She is still very young, feeling insecure and a little shy, but with the right supervision she can definitely grow into a nice and good house-girl. She needs to develop her skills, especially in communicating in English, but she is very motivated.
Anybody who gives this girl a change will not regret, she is very honest, trustworthy, friendly, and good with small children.

dag 358 - Gladys en Ida - 26 juli 2014

Ik ga nog even langs bij Gladys en Ida. Ik ben blij om te zien dat ze haar haar heeft laten doen, Een goed teken. De rest maakt me minder blij. Ze vertelt dat ze is ontslagen en geen baan meer heeft. Haar zwager wil dat ze vertrekt. Maar waar moet ze naar toe zonder geld en zonder baan. Ze is wel nog steeds onder behandeling in het ziekenhuis, maar eigenlijk is er niet genoeg eten om op een gezonde manier de medicatie in te nemen.

Ze voelt zich wel al een stuk beter zegt ze. Kleine Ida is vrolijk en lief. Er komt een sociaal werkster bij haar langs. Zij woont in Kibera en is een ervaringsdeskundige. Ze legt Gladys uit wat ze moet eten en wanneer ze haar medicatie moet innemen. Ze heeft een boodschappentas vol eten mee. En ze geeft geld om groente en fruit te kopen.

Maandag gaat ze weer naar het ziekenhuis en zal er een file worden gemaakt. Dan kan ze ook in het programma worden opgenomen. Ook in Kenya duren dit soort dingen lang. En zoveel tijd heeft ze niet.

Ze heeft geluk dat er zoveel mensen omheen zitten die ervoor zullen zorgen dat ze de komende weken doorkomt. Ik hoop maar dat ze het redt.



dag 357 - Laatste avondmaal - 25 juli 2014

Als afscheid van ons superteam, hebben we vanavond een feestelijk diner. Everlyne kookt de sterren van de hemel en we eten met z'n allen. De avond begint een beetje bedrukt. Het naderende afscheid is voelbaar. Maar dan gaan we allemaal om de beurt speechen. En dat is zo aandoenlijk. Niet alleen bedank ik hun en zij mij. Er wordt ook opgemerkt dat ze zich echt een team voelen. Een tweede familie. En dat is toch wel heel bijzonder.

Armoede maakt dat er bijna geen solidariteit is onder elkaar. Als het er op aan komt en dat is bijna dagelijks, kiest iedereen altijd, nooit niet, voor zichzelf. Maar deze groep heeft zichzelf overstegen door wel voor elkaar te zorgen, en vooral ook, zich prettig te voelen bij elkaar.

Ik vind het geweldig om te horen dat zij dat ook zo hebben ervaren. En niet omdat ik dat zeg. Maar omdat zij er zelf over beginnen.

Een mooie avond. Een echt afscheid. Aandoenlijk, lief, ons hele avontuurlijke jaar waardig.



dag 356 - SafeCare - 24 juli 2014

Tijd voor iets positiefs, tijd voor iets leuks!

SafeCare is een project om, meestal kleine, ziekenhuizen/klinieken te helpen om de kwaliteit van de gezondheidszorg te verbeteren, en vandaag vieren ze hun 1000ste kliniek die aan de SafeCare eisen voldoet.
Het is een klein kliniekje net buiten Nairobi en samen met Moses, en collega's uit Amsterdam en Nairobi, vertrekken we s'morgens vroeg voor de celebration.

Er wordt zelfs gefluisterd dat de First Lady erbij zal zijn, maar dat blijft helaas bij gefluister. Feest wordt er toch wel gevierd. Het is een ijskoude dag, en grijs en somber, maar er zijn camera-ploegen, fotografen, en de pers. Er wordt gespeeched over belangrijke issues door nog belangrijkere mannen en vrouwen. En dan mogen we ook nog de kliniek bekijken die knal oranje is geschilderd met paarse accenten. Maar brandschoon! Volgens de SafeCare kwaliteitscriteria

Ik bedoel maar...