Sunday 17 August 2014

dag 362 - Bye Nairobi - 30 juli 2014

Het is zover, we gaan! Ik mis het al voordat we zijn vertrokken!




Dit is mijn laatste blog. Ik dank iedereen die (weleens) mijn blog heeft gelezen en bekeken, het is heel leuk om de reacties te horen, tenslotte zijn de verhaaltjes in de kleine stille uurtjes geschreven, zonder publiek, en ik heb eigenlijk geen idee.

Voor mij was het een heel bijzonder jaar om mee te maken. En ik ga alles missen, zelfs de moeilijke kanten en momenten. En ook het maken van deze blog. Het was mij een groot genoegen!

Bye bye Nairobi...


dag 361 - Af! - 29 juli 2014

En op de valreep is mijn olifantenkussentje af.... zo leuk, ik had de dames van Weza4life, van de armbandjes zeg maar, gevraagd een olifantenkussen te maken, en nu issie af! Ik ben trots op ze, zo goed als ze dat gedaan hebben!



Sunday 10 August 2014

dag 360 - Laatste keer - 28 juli 2014

Alles inpakken, valt nog best tegen, met 8 hutkoffers, en een schilderij, een computer en nog wat tassen als handbagage, zijn wij er klaar voor om te vertrekken. Maar met pijn in mijn hart...




Monday 28 July 2014

dag 359 - Susan - 27 juli 2014

Ja, hoe schrijf je aanbevelings brief voor een meisje als Susan. Ze is niet de makkelijkste, met al haar buien, haar moeizame Engels, en gebrek aan onderwijs en opvoeding. Ze is ook leuk, en een goeie meid, maar heeft nog zoveel te leren...



Ms. Susan is a very young girl and didn’t receive a lot of chances in life. When I met her, she was working as a nanny for a little boy of two years old. Besides that she took care of the household of the staff, like cleaning, cooking and washing. She is a fine hardworking girl.
As the little boy went to baby class, she filled her free hours working in our household. She learned to clean the house. She was also following English lessons 6 hours a week by a private teacher.
As I see her, she is a hardworking girl who really tries to make a better life. She is curious and willing to learn. She is still very young, feeling insecure and a little shy, but with the right supervision she can definitely grow into a nice and good house-girl. She needs to develop her skills, especially in communicating in English, but she is very motivated.
Anybody who gives this girl a change will not regret, she is very honest, trustworthy, friendly, and good with small children.

dag 358 - Gladys en Ida - 26 juli 2014

Ik ga nog even langs bij Gladys en Ida. Ik ben blij om te zien dat ze haar haar heeft laten doen, Een goed teken. De rest maakt me minder blij. Ze vertelt dat ze is ontslagen en geen baan meer heeft. Haar zwager wil dat ze vertrekt. Maar waar moet ze naar toe zonder geld en zonder baan. Ze is wel nog steeds onder behandeling in het ziekenhuis, maar eigenlijk is er niet genoeg eten om op een gezonde manier de medicatie in te nemen.

Ze voelt zich wel al een stuk beter zegt ze. Kleine Ida is vrolijk en lief. Er komt een sociaal werkster bij haar langs. Zij woont in Kibera en is een ervaringsdeskundige. Ze legt Gladys uit wat ze moet eten en wanneer ze haar medicatie moet innemen. Ze heeft een boodschappentas vol eten mee. En ze geeft geld om groente en fruit te kopen.

Maandag gaat ze weer naar het ziekenhuis en zal er een file worden gemaakt. Dan kan ze ook in het programma worden opgenomen. Ook in Kenya duren dit soort dingen lang. En zoveel tijd heeft ze niet.

Ze heeft geluk dat er zoveel mensen omheen zitten die ervoor zullen zorgen dat ze de komende weken doorkomt. Ik hoop maar dat ze het redt.



dag 357 - Laatste avondmaal - 25 juli 2014

Als afscheid van ons superteam, hebben we vanavond een feestelijk diner. Everlyne kookt de sterren van de hemel en we eten met z'n allen. De avond begint een beetje bedrukt. Het naderende afscheid is voelbaar. Maar dan gaan we allemaal om de beurt speechen. En dat is zo aandoenlijk. Niet alleen bedank ik hun en zij mij. Er wordt ook opgemerkt dat ze zich echt een team voelen. Een tweede familie. En dat is toch wel heel bijzonder.

Armoede maakt dat er bijna geen solidariteit is onder elkaar. Als het er op aan komt en dat is bijna dagelijks, kiest iedereen altijd, nooit niet, voor zichzelf. Maar deze groep heeft zichzelf overstegen door wel voor elkaar te zorgen, en vooral ook, zich prettig te voelen bij elkaar.

Ik vind het geweldig om te horen dat zij dat ook zo hebben ervaren. En niet omdat ik dat zeg. Maar omdat zij er zelf over beginnen.

Een mooie avond. Een echt afscheid. Aandoenlijk, lief, ons hele avontuurlijke jaar waardig.



dag 356 - SafeCare - 24 juli 2014

Tijd voor iets positiefs, tijd voor iets leuks!

SafeCare is een project om, meestal kleine, ziekenhuizen/klinieken te helpen om de kwaliteit van de gezondheidszorg te verbeteren, en vandaag vieren ze hun 1000ste kliniek die aan de SafeCare eisen voldoet.
Het is een klein kliniekje net buiten Nairobi en samen met Moses, en collega's uit Amsterdam en Nairobi, vertrekken we s'morgens vroeg voor de celebration.

Er wordt zelfs gefluisterd dat de First Lady erbij zal zijn, maar dat blijft helaas bij gefluister. Feest wordt er toch wel gevierd. Het is een ijskoude dag, en grijs en somber, maar er zijn camera-ploegen, fotografen, en de pers. Er wordt gespeeched over belangrijke issues door nog belangrijkere mannen en vrouwen. En dan mogen we ook nog de kliniek bekijken die knal oranje is geschilderd met paarse accenten. Maar brandschoon! Volgens de SafeCare kwaliteitscriteria

Ik bedoel maar...








Saturday 26 July 2014

dag 355 - Everlyne - 23 juli 2014

Highly recommended

Ms. Evelyne has been working for us as a housekeeper for one year. She's absolute one of the best. She runs the household completely independently, she loves to cook, and she’s always willing to learn your favorites.

On top of that, she is sweet, friendly and cheerful. She is caring and helpful, very smart, quick to learn, honest and trustworthy.

She is a single mother of two children, one son Bruce lives with family and one son Wesley with her.  She has a nanny Susan who takes care of her son Wesley.

In addition, she went to school last year as she was trained as a hairdresser. She graduated with honors. This training is largely self-financed with proceeds from her small business Shangadog. She buys Masai collars and leashes for dogs.  I helped her to sell them.  All proceeds goes to a scholarship called Shangastudent. She was one of the students this year.

This multi-tasking lady is heartily recommended by our family,  unfortunately we have to leave Kenya, but we will all miss her.


dag 354 - Moses en George - 22 juli 2014

Ik snap het niet, zegt Moses. Waarom al die stress? Als ik geen baan meer heb ga ik er een zoeken. Tja, klinkt simpel. Zelfs Moses begrijpt niet dat dat niet voor iedereen geldt. Of wil hij het niet begrijpen? Ook hij heeft de hoop nodig dat het goed komt met iedereen, incl. hemzelf.

Voorlopig heeft hij een baan, en daar is hij reuze blij mee. George en Kazungu ook, zij werken voor een security-bedrijf en worden overgeplaatst. Waar dat zal zijn, dat weten ze niet!


Tuesday 22 July 2014

dag 353 - Staff - 21 juli 2014

Normaal gesproken blijft de staff in het huis. De expats vertrekken en het huis wordt overgenomen door nieuwe expats die het personeel overnemen. Maar er is nog niemand geweest om te kijken naar dit huis. Er zijn minder expats dan gebruikelijk, vanwege de aanslagen durven minder mensen het aan om in Nairobi te komen wonen.

In onze wijk is er veel leegstand. Het ziet er niet zo goed uit. Daarom heeft de staff stress. Ze weten dat wanneer de huur afloopt zij op straat staan zonder baan. En het vinden van een baan is niet makkelijk. Daarom moedig ik ze aan om hun CV te maken. Aanbevelingsbrieven te verzamelen en een mapje klaar te hebben om mee te nemen naar eventuele sollicitaties.

Zelf schrijf ik ook aanbevelingsbrieven. Ik ben erg tevreden over onze mensen. Ze zijn aangenaam gezelschap, eerlijk en betrouwbaar en werken hard. En, niet onbelangrijk, het is een fantastisch team. Er is weinig tot geen ruzie, kleine problemen lossen ze zelf op en ze zorgen voor elkaar als zijnde een familie. En dat hoor en zie je lang niet overal.


Monday 21 July 2014

dag 352 - Home alone - 20 juli 2014

Treurig is het wel. Daar zit ik dan. Onze staff is naar de kerk. Het huis is helemaal leeg. Onwerkelijk.
Gelukkig is er dan nog een Jambo om me gezelschap te houden. We verdwalen in het Karura Forest en dat houdt ons voor uren zoet...


dag 351 - Toen waren er nog maar twee - 19 juli 2014

Ons afscheid ziet er anders uit dan we hadden gedacht. Ik had als verrassing een reisje naar de Masai Mara gepland. Vrienden zouden komen. Alles is gecanceld. Onno vertrekt morgen naar Nederland.

Nairobi is ons goedgezind. De zon schijnt zowaar. We brengen de dag door aan een zwembad. Onno belt met de hele wereld. En dat was het dan.

Onze laatste dag in Nairobi.


dag 350 - Sieb naar huis - 18 juli 2014

Het afscheid van Sieb in Kenya wordt volledig overschaduwd door de afschuwelijke vliegtuigramp. Als een ware rollercoaster ontvouwen zich de gruwelijke details en de impact hiervan. Voor de wereld in het algemeen, voor alle nabestaanden van de slachtoffers in het bijzonder. En voor ons persoonlijk. Het verlies wordt diep gevoeld.

En toch moeten er zoals dat gaat op een laatste dag, nog even voetbalshirts worden gekocht, koffers ingepakt, een laatste foto met natuurlijk Moses en Jambo en dan uitgezwaaid.

Dag Sieb!




dag 349 - Dieptepunt - 17 juli 2014


Announcement 

It is with deep sadness that we have learned that our beloved and greatly admired colleagues Joep Lange and Jacqueline van Tongeren were on board Malaysian Airlines flight MH17. They were en route to the International AIDS Conference in Melbourne.
Onno Schellekens, managing director of PharmAccess: "Joep Lange was founder of PharmAccess, chairman of the supervisory board and inspirator to all of us. This is a massive loss. We are devastated. Joep's dedication to the treatment of HIV/Aids and global health in general has been groundbreaking. With the support of many public and private organizations, most notably the Dutch Ministry of Foreign Affairs, he has played an invaluable role in the international global health community."
Jacqueline and Joep's dedication to their work in the field of HIV/Aids and health in general, have saved countless lives and inspired many people working towards quality healthcare for all.
Our thoughts go out to their family, friends and colleagues, especially Joep's son Max, his four daughters Anna, Maria, Martha and Ottla, and their mother Heleen, Joep's brother Jean and his sister Rietje, and Jacqueline's mother Pamela, her brother Philip and her sister Alexandra. We wish them much strength in dealing with this enormous loss.

dag 348 - Gladys - 16 juli 2014

Gladys is 27 jaar en ze heeft 5 kinderen. Haar man is vorig jaar overleden, daarom is ze naar Nairobi gekomen op zoek naar een baan. Ze werkt als straatveger voor 250 Ksh per dag. Dat is ongeveer 2 euro. Gladys voelt zich al een tijd ziek maar ze mag van haar baas geen vrij nemen om naar een dokter te gaan. Dan valt ze flauw, en vindt Onno haar langs de kant van de weg. Hij neemt haar mee naar het ziekenhuis.

Ze wordt behandeld en omdat Onno haar helpt komt ze in een opvangprogramma van het ziekenhuis voor alleenstaande moeders. Wekelijks gaat ze naar een bijeenkomst waar ze hulp en voorlichting krijgt. En een voedselpakket.

Haar jongste dochter woont bij haar. Een ienieminie klein meisje, met een hand te tillen. Ze woont in een hutje samen met haar zus, de man van haar zus en hun 2 kinderen. Haar andere 4 kinderen wonen upcountry bij aunty.

Als ik bij haar langs ga, om kennis te maken en te kijken hoe ze er nu voorstaat, geeft ze haar dochter aan mij. "Take her, you take care of her, I'm to tired."

Zo kwetsbaar is Gladys.




dag 347 - Nairobi - 15 juli 2014

Terug in stinkstad Nairobi. Altijd als we weg zijn geweest, ruik je de smog meteen bij aankomst. Persoonlijk vond ik Zanzibar nog armoediger en daardoor rommeliger overkomen dan hier. Maar de Kenianen kunnen er ook wat van. Dat iedereen z'n troep maar rond smijt is eigenlijk onbegrijpelijk.

Gelukkig zijn er hele kleine uitzonderingen. Deze vrouw verzamelt juist afval. Alles wat ze kan vinden en kan worden hergebruikt, wordt opgeslagen en later verhandeld en daar verdient ze haar boterham mee ...




Sunday 20 July 2014

dag 346 - Laatste dag - 14 juli 2014

En dan is het toch echt voorbij!




dag 345 - Vertrek? - 13 juli 2014

Deze keer zijn we ruim op tijd voor onze vlucht terug. Alleen, die gaat dus niet. Gecancelled! Wat een straf zeg, moeten we zomaar nog een dag blijven. We verplaatsen ons naar een hotel in Stonetown. We lopen zelfs nog braaf een rondje incl. de slavenkerkers. Maar eigenlijk kunnen we het niet goed opbrengen. Al die ellende, al de rotzooi overal. De bezem erdoorheen en het zou een goddelijk mooi plaatsje zijn ... Afrika-moe?

Bootjes tellen is wel leuk!





dag 344 - Strand weg - 12 juli 2014



dag 343 - Met hond - 11 juli 2014

Oh ja, er was ook nog een hond ...




dag 342 - Drukke stranddag - 10 juli 2014


dag 341 - Opwinding - 09 juli 2014

Onno en Sieb zijn de hele dag al zenuwachtig. Met ons drieen zitten we in een zaaltje te kijken naar hoe voetbal-Nederland verliest.... het heeft iets treurigs, en het duurde ook zo lang ... een zure appel!



dag 340 - Excursie - 08 juli 2014

Een wonder, zelfs Onno doet niets anders dan eten, slapen, lezen en sporten. Op een half uurtje na. Gewoon voor het idee!




dag 339 - Toen waren er nog maar drie - 07 juli 2014

Onze eerste vakantie zonder Isa. Met Sieb tussen ons in. Als enigst kind. Voor ons alledrie wennen...