We worden gebracht door Abdul. Hij is opgegroeid in Kibera, en woont er nog steeds. Al het geld wat hij verdient investeert hij in zijn school. Omdat hij iets terug wil doen na alle kansen die hij heeft gekregen. Omdat hij in educatie gelooft. Zonder educatie ben je een nobody. An empty soul.
Het schooltje zier er prachtig uit. Arm, maar schoon. En piepkleine lokaaltjes. 167 kinderen. Elke dag een warme lunch. Geen stromend water. Ze dansen en zingen voor ons. Ze schilderen en tekenen een ochtend lang. Dat doen ze anders nooit. Simpelweg omdat er geen materiaal is. Behalve vandaag. Vandaag is het feest!
Een wandeling door de sloppen, een ervaring op zich, om bij het schooltje te komen
tellen en rekenen leer je met doppen
Hoe maak je eigenlijk je kwasten schoon zonder stromend water. Er moet water worden gekocht om te verven. Even niet over nagedacht van te voren!
De kinderen zitten doodstil rustig te tekenen en schilderen. Pas achteraf beseffen we hoe weinig deze kinderen hebben. Dit was hun eerste verfles ever!
En het resultaat mag er zijn. De kinderen kunnen niet meer stoppen. Ze verven nog steeds, als wij allang weer naar huis zijn....
No comments:
Post a Comment