dag 165 - Broer en zus - 15 januari 2014

We kennen onze kinderen al hun hele leven. Toch hebben we niet kunnen voorspellen hoe ze het zouden doen tijdens ons avontuur. Op je 16e cq. 18e jaar verhuizen naar Nairobi is echt niet makkelijk. Het natuurlijke losmaak-proces wordt toch enigszins verstoord als je ineens weer meer  op je ouders bent aangewezen. Alle vrienden die je achterlaat. En dan weer helemaal opnieuw beginnen in een taal die je niet goed spreekt.

Toch hopen wij, dat ze terug zullen kijken op een hele bijzondere tijd uit hun jeugd. Want dat is het wel. Niet alleen alles wat je zelf moet overwinnen. Het is het decor van Nairobi en de kleurrijke mensen om ons heen. Het besef dat het Nederlandse leven niet iets vanzelfsprekends is. Maar ook dat de Nederlandse manier niet zaligmakend hoeft te zijn.

Ik ben er lang niet zeker van of er ook maar een fractie van deze boodschap is aangekomen. Of aan gaat komen. Het dagelijkse leven vraagt hele andere dingen dan dankbaarheid en inzicht in wijze levenslessen. Bovendien, who cares??!